Voorjaarsrit 2014
De stilte in het bos werd hoorbaar door de kwetterende vogels.
Wij stonden daar met ruim 40 mensen, hand in hand, in een grote kring om het Vrijmetselaarsmonument.
Broeder Fred S. had zojuist de rozen gelegd.
Naarmate de stilte langer duurde werd het eenvoudiger om echt naar binnen te keren en gevoelens boven te laten komen.
In zijn rede noemde Jos K. veel bijzonderheden over de achtergrond van de Loge die enkele Belgische Vrijmetselaren in 1943 hadden opgericht in het Duitse Strafkamp Esterwegen en over de symboliek van het monument.
Een begrijpelijke symboliek waarin de Ruwe Steen door het traliewerk van het kamp heen breekt.
Het vrije denken liet zich niet vangen en Loge “Liberté Cherie” werd op 15 november 1942 opgericht door zeven Belgische verzetsstrijders.
De naam betekent “Geliefde Vrijheid” en komt voort uit het zesde couplet van de Marseillaise (Franse volkslied); Liberté, Liberté chérie (Vrijheid, geliefde vrijheid,) waarin wordt opgeroepen om te vechten en weerstand te bieden aan de vijand.
De Loge werd geconsecreerd op 15 november 1943 en moest al in het voorjaar van 1944 de Lichten doven wegens het overlijden van broeders.
De aanwezigen, mannen en vrouwen, waren gekleed in motorpakken, helmen op de grond, de motoren uit zicht op de parkeerplaats.
Er waren zusters en broeders van meerdere Ordes en een aantal introducees.
De jaarlijkse Voorjaarsrit van GrootLicht!!!, ditmaal door Noord-Nederland en Duitsland, was gedoopt “Op Weg door het Rustig Oosten” en het bezoek aan Esterwegen paste daar goed in.
Voorafgaand aan het bezoek aan Esterwegen was er een koffiestop in het Vestingdorp Bourtange. Helaas te kort om de vesting (1580) zelf te bezichtigen, want het is een mooi dorp met grote historische betekenis, maar velen hadden al een lange rit achter de rug en de behoefte aan koffie en rust wint het dan.
Tijdens de rit viel de grote wisseling in landschappen op.
Klei-, veen- en zandgronden brengen hun eigen cultuur voort en daarmee ook een verscheidenheid aan architectuur en aan wegen.
Kleine hobbelweggetjes en smalle asfaltwegen, glad door regen en modder, vormden een uitdaging.
Om een enkel glijpartij na lukte het om de glimmende kant van de motoren boven te houden.
De goed verzorgde lunch in Hotel Wobus (in het Emsland) leidde tot vele geanimeerde gesprekken en dan blijkt toch altijd opnieuw dat de motorrijdende maçons (en hun introducees) converseren over alles onder de zon, ook als die toevallig eens niet schijnt.
Om de veiligheid te vergroten en de andere weggebruikers geen overlast te geven, werd de grote groep motoren verdeeld over drie kleinere groepen, elk met eigen voorrijder, achterrijder en EHBO-er.
Vaak nemen ook buitenlandse maçons deel aan de ritten en dat brengt dan veel mailverkeer in vreemde talen met zich mee.
Het resultaat is een mooie mix van maconniek gedachtegoed …