Verslag, 13th Dutch Masonic Bikers International Meeting

Een keten die de ganse aarde omspant

We herinneren ons allemaal het bekende liedje van Gerard Cox: “Je hebt er maandenlang naar
uitgekeken, die koude winter wou maar niet voorbij………….”.
Een tekst die als een deksel op een potje past op veel leden van GrootLicht!!! en dat geldt zeker voor mij persoonlijk.
Maanden geleden werd het weekend van 19 – 21 mei 2023 (hemelvaart weekend) vastgelegd in de agenda en op de
kalender aan de keukenmuur.

Daar stond het met vette letters: “Circle of brotherhood” in Rijssen.
Het internationale motortreffen, of kan ik beter zeggen “vriendentreffen” van GrootLicht!!! dat al sinds 2001 jaarlijks ergens in Nederland wordt georganiseerd.
De laatste jaren
mag ik mezelf een trouw bezoeker noemen van dit evenement en inderdaad, ik zeg het Gerard Cox graag na, ik heb er maandenlang naar uitgekeken.
Vrijdag 19 mei was het dan eindelijk zover, de motorfiets heeft een extra poetsbeurt ondergaan, elk vlekje is weggewerkt en in gedachten zie ik mezelf al arriveren bij hotel “De Sallandse Heuvelrug”, op het topje van de Rijsserberg, waar het onvermoeibare viertal voortrekkers en kwartiermakers: Wim, Joop, Herberd en Petra mij met open armen zullen ontvangen.
En dat is exact zoals het gaat. Uit alle windstreken van Nederland en uit nog vijf andere Europese landen (zelfs uit Letland), komen motorrijdende vrijmetselaren rond de klok van 16.00 uur aanrijden en parkeren hun blinkende machines op de parkeerplaats bij het hotel.
Handen schudden, omhelzingen en gesprekken op gang brengen alsof je elkaar gisteren nog hebt ontmoet.
Het is een wonderlijk fenomeen.
Voor verreweg het merendeel van de deelnemers is het minimaal een jaar geleden dat ze elkaar hebben gezien,
maar zo voelt dat niet.
De blijdschap van het weerzien overheerst en na het inchecken en het ontvangen van de instructies voor het weekend ontstaan zowel binnen als buiten overal groepen maçons en onder het genot van een heerlijk drankje worden herinneringen opgehaald aan vorige motor weekenden.
Na een klein uurtje hebben alle 44 deelnemers elkaar begroet en krijgen de wat serieuzere gesprekken de overhand.
Ongemerkt gaat de dag over in de avond en die wordt begonnen met een uitgebreide barbecue op het terras.
Onnodig om nog te zeggen dat sommige gesprekken die in de loop van de avond gevoerd worden, duren tot bijna in de kleine uurtjes.
Verkwikt door de nachtrust en een uitstekend ontbijtbuffet, worden we aangespoord om de motoren in twee kolommen op te stellen op de parkeerplaats voor het ritueel dat de laatste jaren vooraf gaat aan de tocht op zaterdag.
Het zal de meeste deelnemers ongetwijfeld zo zijn vergaan als mezelf, maar ik kreeg kippenvel, ondanks de warme motorkleding.
Staande naast de motorfiets, met je helm in je hand, speelt zich een volledig ritueel af, waarin de “Worshipfull Master” en de “Junior and Senior Wardens” op een maçonnieke wijze benadrukken welke verantwoordelijkheid iedere deelnemer op zich neemt om onderdeel te zijn van een stoet van 44 motoren die een tocht gaan maken van 175 kilometer, door een voor de meest deelnemers onbekend gebied.
Dit ritueel was er de oorzaak van dat ik weer met beide pootjes op de grond belandde en me voornam om als een
echte maçon in deze tocht mee te rijden.
Het werd een prachtige, zonovergoten dag, die ons door een stukje Twente en een groot gedeelte van Salland voerde.
Een schitterend gebied, sterk geaccidenteerd en in dit jaargetijde uitbundig getooid met het frisse voorjaarsgroen.
Na een aantal stops, voor koffie met gebak en een vorstelijke lunch, werden de motoren gestald op een zandweggetje in een verlaten bos, waar we ons op een open plek maçonniek konden kleden (schootsvel en handschoenen over de motorkleding), om vervolgens, na het wachtwoord te hebben gegeven, twee kolommen te vormen en een complete veldloge werd geïmproviseerd, deze keer geleid door Bbr:. uit de Zwitserland. Duitsland, Noorwegen, Engeland en Nederland.
De avond werd een feest van verbroedering, met een heerlijke maaltijd en een oproep om gul te geven aan het goede doel dat de organisatoren hadden gekozen, n.l. Het vergeten kind.
De opbrengst was ongelofelijk, bijna € 2500,– .
Op zondagochtend vertrokken een aantal buitenlandse broeders al weer vroeg voor de lange tocht naar huis en de rest ging naar de oorlogsbegraafplaats in Holten, waar de broederkring werd gevormd rondom het monument voor alle gevallen soldaten, de drie witte rozen werden gelegd en een korte herdenkingstoespraak klonk.
De : “Circle of brotherhood 2023”, was een fantastisch gebeuren, dat ik voor geen goud had willen missen en waarvan ik me nu pas realiseer dat de betekenis van deze naam in volle hevigheid tot me doordringt.
Circle of brotherhood is een broederketen die inderdaad de hele aarde omspant.
Op het moment dat je daar broeders ontmoet, weet je dat ze uit hetzelfde hout gesneden zijn dan jezelf en gedreven worden door dezelfde idealen.
Dat schept een band die onverwoestbaar is, ook al heb je elkaar nog nooit eerder ontmoet.
Petra, Wim, Herberd en Joop, jullie investeren een enorme hoeveelheid tijd en energie in het jaarlijks organiseren van dit evenement, maar het rendement is torenhoog.
Heel veel dank daarvoor.

Henk Wijnholds.