Verslag, 10th Dutch Masonic Bikers International Meeting
LUNTEREN 2019
Wanneer er iets spannends op de agenda staat, zoals een weekend met motorbroeders in Lunteren, ben ik net een kind op de avond voor zijn verjaardag.
Vlinders in je buik van wege de aanstaande verrassingen, onrustig slapen en om 05.00uur klaar wakker.
Nog wat woelen en dan om 07.00uur onder de douche en klaar om te gaan.
Maar we mochten pas vanaf 16.00uur komen! Wat doe je dan in de tussentijd? Immers, op grond van diezelfde vlinders had ik m’n tas al 3 dagen van te voren gepakt.
Ook dat is een spannend avontuur, wanneer je een blote motorfiets rijdt, met niet meer opslag dan de holte in mijn ding-dong-bel.
Eerst leg je alles op stapeltjes klaar, zoals sokken, extra schoon ondergoed, je Grootlicht!!!-shirt, paperassen, scheertas, korte broek (want het zou warm worden) en natuurlijk een landkaart (want op een Bonneville hoort geen TomTom).
Tevens een “niet vergeten stapeltje” met je geld, je voorschoot en je sigaartjes.
Dat moet vervolgens in je mooie leren rugtas(je) die zorgvuldig is omgetoverd tot een Triumph-waardig atribuut, passend bij mijn kleding-stijl.
Veel KBB’s (kofferbakbroeders) zullen het niet geloven, maar nadat ik de inhoud zorgvuldig onder een stapel boeken had gereduceerd tot een plat pakje, lukte het gewoon.
Ik ben aan’t sparen voor een vacuüm apparaat, want dan kan ik wel 2 schone onderbroeken mee!
Goed, ik zag op tegen het wachten op vrijdagochtend en heb een paar bbr:. gevraagd of zij mee wilden via een omweggetje.
En zo gebeurde het dat we elkaar troffen aan het begin van de dijk Enkhuizen-Lelystad, in Assen de tentoonstelling bezochten van de zijspan-wereldkampioenen Egbert Streuer en Bernard Schieders, om vandaar uit via Staphorst in Lunteren te eindigen.
De eerste reis (350km) was voltooid.
Aankomst in Lunteren is een feestje.
Enthousiaste ontvangst door Petra en haar mannen, kamerreservering tip-top, koffie met een heerlijk mergpijpje (suikers gierden door merg en pijp), en uiteraard het hartelijke weerzien van vele bekenden.
De organisatoren hadden t.b.v. de drankjes een muntjessysteem ingezet.
Dat werkt uitstekend! Als je namelijk arriveert heb je’t stof in de bek en dorst als een paard.
Je schat op dat moment je weekend-consumptie aan vloeibare middelen positief in.
Met als gevolg dat er aan het einde van de rit menig muntje oever blijft, dat vervolgens weer terecht komt in de GLAB!
Ultimo terrasweer zorgde er voor, dat een buiten-biertje en de BBQ in feestelijke stemming onder tuin-parasols werden geconsumeerd.
Uiteraard werd dit gebeuren doorspekt met verkwikkende gesprekken, uitwisseling van zware overpeinzingen en humoristische interventies.
Naar ik heb waargenomen, werden al die woorden uitgewisseld tussen broeders, zonder aanzien des persoons en zonder noemenswaardige taalbarrières.
Waardevol om aan terug te denken.
Later in de avond werd de discipline op de proef gesteld, toen broeders van nabij de Poolscirkel ons wilden leren, dat ook zij op eigen bodem spirituozen konden voortbrengen, waarvan je huig krult en je Scandinavische vaardigheden zich terstond doen openbaren.
Op zaterdag stond voor ons vanaf 08.00uur het ontbijt te trappelen van ongeduld om te worden belaagd door broeders uit alle Noordelijke windstreken van Europa.
Hierbij waren de volgende naties vertegenwoordigd; Finland, Noorwegen, Denemarken, Duitsland, Engeland, Zwitserland en uiteraard Nederland. Het ontbijt voorzag in kenmerken van velerlei nationaliteiten.
British toast, sausage and scrambled eggs & bacon, croisants Fransaise, Dutch kadetten, Dansk Knäckerbröd und Deutsche Keiserbrötchen, serials & yoghurt, vruchtensap en uiteraard koffie, bakken koffie…..
Met de buikjes rond werd de groep op de hoogte gebracht van verschillende afspraken betreffende het rijden met een groep van 66 motoren!! Rijden in blockverband, tussen afstanden wel veilig maar zo kort mogelijk, road-blocks instellen en medeweggebruikers bedanken voor getoond begrip.
Het kwam allemaal aan de orde onder het motto: “Een mooie rit is een veilige rit“
De route bestond uit 4 etappes.
Hierbij had onze gids empathie getoond jegens de gemiddelde leeftijd der deelnemers.
Al naar gelang de dag vorderde zouden de etappes korter worden.
Eerste etappe (iedereen fris & fruitig) duurde 1uur en 15 minuten.
Toen was er koffie met appeltaart van eigen makelij, rechtstreeks uit de boeren keuken.
De boerin heeft hierbij geleerd dat Senceo wel makkelijk is, maar bij 66 man tegelijk, niet handig.
Goed dat menig Brit graag Tea and milk dronk.
Het mocht de pret niet drukken.
Het weer was fantastisch, de omgeving sprookjesachtig en de onderlinge rij-discipline van hoog niveau.
De tweede etappe bedroeg 1 uur en eindigde bij een lunchgelegenheid waar we werden getrakteerd op soep, broodjes, salades, eitjes, kroketten en kaassouflés.
Door onze tourmanager Herbert werden we verzocht, ons bij het toe eigenen der kroketten, te beperken tot 1 exemplaar per persoon.
Dit resulteerde in een overschot daar de inhoud van kroketten door mensen van over de grens intens wordt gewantrouwd.
Het gevolg was dat Herbert zich in’t zweet heeft gewerkt om van de laatste kroketten af te geraken.
Maar er werd ruim genoten van alle rijkdommen die ons werden geboden. Vervolgens op naar de 3e etappe die (de empathie van Wim D. in gedachten) was gepland op 50 minuten.
Menig broeder begon last te krijgen van kuit-, rug-, schouder-, arm- en kruisspieren.
Dit was merkbaar aan de acrobatische toeren die in oplopend tempo voorbij kwamen.
Zelfs broeders op slagschepen met badkamer & keuken, werden verleid tot enige lichamelijke oefening.
Behalve dat kleine korte dikkertje op z’n kleine naakte fietsie. Da’s ook geen wonder, want daar kan je maar op één manier op zitten.
Deze etappe eindigde in de laatste tussenstop alwaar wij werden gelaafd middels koude dranken.
De laatste etappen die werd aangevangen was ingezet op 40 minuten.
Omdat ondergetekende maar op één manier op z’n stalen pony kan verblijven, was het verlangde incasseringsvermogen voor die 40 minuten minstens gelijk aan dat van de eerste etappe.
Maar wat een voldoening als je zonder verwondingen en serieuze schade het P-terrein van de Werelt weer op rijdt.
In totaal 180 km.
Ook de tweede reis was volbracht.
Direct aansluitend (wel net genoeg tijd voor een koude klets) werden we verwacht op een afgelegen gedeelte op het erf van de Werelt, om gezamenlijk te arbeiden in een veldloge.
Er werd arbeid geleverd die de kwaliteit van het gehele weekend onderstreepte.
Met een Meester van Talent wiens eigen talent een verrassing was, een Achtbare die met duidelijke stem en beheersing van zijn taak de stemming droeg, een catechismus, waarbij elke vraag van de Achtbare, door een andere broeder werd beantwoord zodat alle landen hun deel leverden, een duo dat in volledige harmonie het tableau expliceerde en uittekende, Opzieners die de Achtbare tot steun waren en een kleine bijdrage van de redenaar die inzoomde op de individualiteit van Maçonnieke motorrijders, die als vrij man van goede naam de vrijheid weten te delen met gelijk gestemde broeders.
Met 66 man in motorpak met schootsvel, voor allen een waardevolle gebeurtenis en voor de helft (zij die in de brandende zon stonden) een ware beproeving, die respectvol werd gedragen.
Na deze veldloge was er een kort moment om je terug te trekken op je kamer en te genieten van een weldadige douche.
Aansluitend omkleden waarna om 19.00uur het broedermaal werd aangevangen.
Geheel volgens protocol en verluchtigd met luim is de tijd voorbij gevlogen.
Ons werd een 3-gangen menu geserveerd waarbij een ieder kon aangeven of het vlees of vis werd.
Het ontbrak ons niet aan wit-en rood kruit. Een maaltijd die recht deed aan de kwaliteit van het samenzijn.
Na de sluiting van de tafelloge werden de terrassen weer bevolkt en de glazen gevuld met bier van de standaard soort of met 0%.
Het is mij opgevallen (als hof-& kelder mr:.)dat het gebruik van 0% bier sterk in aanzien stijgt, zowel in onze loge als tijdens het weekend in Lunteren.
Zonder de moraalbroeder uit te hangen wil ik meegeven dat ik het waardeer dat het taboe over 0% bier ook strek afneemt.
In de loop van de avond verlieten de broeders één voor één het strijdtoneel op zoek naar hun veilige bedstee.
Hierbij speelde voor velen mee, dat zij de volgende dag een lange rit voor de boeg hadden.
Van de 66 deelnemers kwamen 50 broeders van buiten onze landsgrenzen!
De zondagochtend was gericht op een rustig ontbijt (we mochten 30 minuten langer op bed blijven!), gevolgd door veel broederlijke afscheidsrituelen.
Broeders die zich niet direct huiswaarts geroepen voelden, verzamelden zich voor een rit naar de Grebbeberg.
Bij het monument voor gevallenen zijn 3 witte rozen gelegd.
Hierbij werd herdacht dat zij mede vielen voor onze vrijheid, die zo naadloos aansluit op ons gedachtegoed, het gedachtegoed van de Vrijmetselaren.
Zo kwam het internationale treffen van Grootlicht!!! 2019 ten einde.
Een laatste groet, een uitgesproken voornemen elkaar weer te zien en de welgemeende wens van een behouden thuiskomst.
Zo werd de derde reis aangevangen.
Namens alle deelnemers wil ik een speciaal woord van dank brengen aan allen, die dit bijzondere evenement tot een groot succes hebben gemaakt.
Daarbij denk ik aan Hans L., Wim D., Herbert P. en echtgenote Petra, Joop B. en alle medewerkers van het congrescentrum de Werelt te Lunteren.
Met br:.gr:.,
Siem G.
